کلمه یشت در اوستا،یشتی آمده و از ماده یسناست،
درمعنی هم باآن یکی است یعنی ستایش،نیایش و پرستش،یشتن درپهلوى بمعنى ستودن وعبادت
كردن است.ن٢ص١
فرقى كه درميان مفهوم يسنا و يشت مى توان قرارداد
اين است:اولى ستايش و نيايش است بطورعموم،دومى ستايش پروردگار و نيايش امشاسپندان است.ن٢ص١مكرر
يشت كه پس از گاتها و هفت ها، قديميترين قسمت اوستاست،
منسوب بحضرت زرتشت نيست و بيست و يک يشت اوستا در قدمت با همديگر مساوى نيست. ن٢ص١وچهل
و هشت
ممكن نيست كه عهد انشاء يشتها پس از تشكيل سلطنت
هخامنشى باشد،چه از اين سلطنت باآنهمه عظمت و اقتدار، نه مستقيم و نه غير مستقيم اسمى
نيست.ن٢ص٥
در يشتها بسا از پادشاهان داستان ملى ايران كه
در شاهنامه آمده اند اسم برده شده و مكررا از سلسله كيانيان و حامى زرتشت گشتاسب نيز
ياد گرديده.
اگر عهد انشاء يشتها را پيش از سطنت مادها، یعنی
پیش از قرن هشتم پيش از ميلاد قرار بدهيم، شايد بخطا نرفته باشيم. ن٢ص٥و٦
